බොරු ආටෝප වර්ණනා අවශ්‍ය නෑ. මෙන්න මේකයි කතාව. මේක එක්තරා පුවත්පත් ආයතනය සිද්ද වුන මරු කතාවක්. මේ ආයතනයේ හිටියා ඔන්න. හැමදේටම පැනගෙන උදව් කරන හරිම කලබලකාරී පියන් මහත්තයෙක්. වැඩේ කියන්නේ මෙයා ඕන එකටයි එපා එකටයි ඔක්කොටෝම උදව් කරන්න යන එකයි. මෙයාගේ නම දමින්ද.

 

ඕන කෙනෙක්ට උදව් කරන නිසා. ආයතනයේ හැමෝම මෙයාට ආදරෙයි. සමහර වෙලාවට ආදරේ වැඩිකමටයි, ඕන එකටයි එපා එකටයි පැන පැන උදව් කරන නිසාමයි සත්තුවත්තෙම සත්තුන්ගේ නම් අහගන්නත් වෙනවා.මොනා වුනත් හරි හුරතල් චරිතයක්ලු. ආයතයේ කවුරු උනත් දමින්දව අඳුරනවා. දමින්දත් ගොඩක් පරණ සේවකයෙක් නිසා හැමෝම මෙයාව අඳුරනවා.

 

ඔන්න ඔහේ ඒකත් කමක් නෑ කියමුකෝ. මේ කිව්ව පුවත්පත් ආයතනයේ සාමාන්‍ය සිරිත තමයි කාගේ හරි සේවකයෙක්ගේ මළ ගෙදරක් වුනාම, ඔෆිස් එකේ සන්නාම නාමය තියන ශෝකානුකූල බැනර් එක ගෙනිහිල්ලා ඒ ගෙදර ගහන එක. මේ රාජකාරිය දේවකාරියක් ලෙස බාරගෙන ඒක කරන්නෙත් දමින්ද. ඕනෑම වැඩක් බොක්කෙන්ම බැහැලා වැඩකරන ගතියක් දමින්දගේ තියනවා. කොච්චර උනන්දුද කියනවා නම්. සමහර උන්දැලැ හොස්පිට්ල් එකේ ඉද්දි , මැරෙනකන් බලන් ඉන්නවා බැනර් එක ගහන්න යන්න. ඒ තරම් දමින්ද ඇලර්ට් එකේ ඉන්නෙ. බැනර් එක ගහන්න යන වැඩේ කොච්චර වගකීමෙන් කරනවද කියනවා නම් දමින්ද ආසම වචනේ මළගෙදර. ආයතනයේ සේවකයන්ගේ ආච්චිලා සීයලා, මාමලා , නැන්දලා, ඕනම කෙනෙක්ගේ ගෙදර බැනර් ගහන්න යන්නේ දමින්ද. ඔන්න ඔහොම වේලි වේලි ඉන්න වෙලාවක දමින්දට ආරංචි උනා දම්මි මැඩම්ගේ මෑණියම් අභාවප්‍රාප්ත උනා කියලා. දමින්දට දැන් සතුටයි දුකයි දෙකම තියනවා. මැඩම්ගේ අම්මා මැරුණ එකට දුකයි, බැනර් එක ගහන්න චාන්ස් එකක් ලැබුන එකට සතුටුයි.